fasten your seatbelt...it's gonna be a bumpy ride

Met deze woorden sprak onze piloot van Atlanta naar Mexico ons toe. Normaal was ik van plan het hele vliegtuigverhaal achterwege te laten, maar onze vliegavonturen zijn pittiger geweest dan ons traject in Mexico zelf tot nu (momenteel aangekomen in San Cristobal, Chiapas). De vlucht van Brussel naar Atlanta ging smoothly (geen tv, wel vijf stoelen voor drie man) , en toen was ik dus nogmaals in de reusachtige Atlanta Airport, waar we onze tanden onmiddellijk zetten in de Amerikaanse junkfood (cheeseburger,mmm). Wachtende op ons voertuig naar Mexico ciudad, wierp de piloot van het vliegtuig richting Brussel ons nog kushandjes toe...We zagen het zitten! Tot het begon te donderen en bliksemen, en de luidspreker beviel ons te boarden... Eens op het vliegtuig zagen we de wind en de regen tegen ons vliegmachien...en ik kreeg schrik, veel schrik. De piloot besloot te wachten met opstijgen, maar niet lang. Fasten your seatbelt people. it's gonna be a bumpy ride. Hij had gelijk, we stegen op te midden van bliksem en regen en rommelen dat ons vliegmachien deed. We zaten alledrie met de poepers, zoiets nog niet vaak meegemaakt. Uit paniek naar de steward gelopen, die mij trachtte te kalmeren (lukte niet echt). Toen stonden we uiteindelijk toch met onze voetjes op Mexicaanse bodem en kon het allemaal beginnen...
Mexico Ciudad, twintig miljoen mensen, prachtig zicht vanaf de Torre LatinoAmericana (foto's later) de Mexicaanse vlag wappert trots op Zocalo. Tegen verwachtingen in, wel veel smog, maar een aangename grootstad om rond te kuieren. 1 dag was voldoende, nu aangekomen na dertien uur bus doorheen Mexico (heel goed geslapen, gran luxe) in het mooie maar toeristische San Cristobal. De cocktails, hangmatten, en salsalessen staan klaar.... en nog belangrijker...Guatemala nadert....